where the locals eat

Oi, het opstaan was moeilijk vandaag. Gisteravond was voor mij en steph het slapen erg lastig. Terwijl judith over mooie dingen droomde, lagen wij wakker. Afgepeigerd en een lichaam wat zichzelf uitschakkelt, maar hersens die door blijven ratelen. Ik had het niet verwacht maar dit maakt heel veel indruk. Omkleden en dan snel naar beneden want het ontbijt is tussen 7 en 9. Als zombies zaten we aan het ontbijt terwijl judith met een vrolijk hoofd ons aan zat te staren. Na een "korte" powernap zjin we om het hoan kiem lake gelopen richting het vrouwen museum. Voor een schrijntje kun je daar zien hoe de vrouwen een kern zijn van het land. als guerrilla's, kostwinnaars en opvoeders van de toekomstige generatie, blijven ze je altijd toelachen. Ik denk dat dit een heel sterk volk is. Via het opera gebouw liepen we naar het historisch museum. Maar niet zonder eerst te eten. Maar waar kunnen we even een redelijk broodjes vinden? Bij een frrestaurantrant natuurlijk! We zitten niet voor niets in de french quarter. Dus ondanks dat de prijzen iets hoger dan gemiddeld waren, koste het als nog niets. Toen we binnen hopte zagen we een fancy inrichting met veel fancy mensen. Bijna alle vrouwen waren wit geplamuurd, de mannen hadden 'dure' holloges om en iedereen zat met zijn telefoon in zijn hand. Daar zaten we, bezweet, lange broek en niet fancy at all. Je zag sommigen ook wel kijken. Maar goed, daar trekken wij ons niets van aan. Na 3 heerlijke baquettes met friet (wat steph goed weg kon krijgen) zijn wedan toch echt naar het volgende museum gelopen. Bij het doorlopen van het detector poortje begon van alles te piepen, maar met een brede glimlach wuifde ze ons verder. Hier hebben we een groot deel van de oorlog gezien door de ogen van de vietnamesen. Ho chi minh is de held, de amerikanen zijn boeven, en de regering was toen de marionet van de us. Ook dit alles is erg confronterend. Wat hebben we het toch goed in ons kikkerlandje. Ook het oudere deel van het museam, wat aan de overkant gevestigd is, is het bekijken waard. Hier vind je de mooie antieke kunst, boeddha beelden, altaren, trommels enz enz. Na genoeg museaum voor een dag te hebben gezien was hetvtijd om op de kamer te chillen. Hier konden we relaxen, kon judith haar eerste ijsje verdienen, mijn ontstoken amandelen worden bestudeerd en de ha long bay trip worden besproken. Hiervoor zijn we daarna naar een reis bureau gelopen (die helaas dicht was, morgen nog maar eens proberen). Om de hoek stond een hoog zwangere dame vanuit een druk restaurant vol locals en backpackers te zwaaien. Dit konden we niet weerstaan. Achteraan in het restauran was nog plaats naast een vietnamees gezin, van twee ouders en twee dochters. Ik moet zeggen dat de pho met rice noodles en kippendijen erg dicht bij de lekkerste kippen soep uit mn leven komt. ( die van jou blijft het lekkerst hoor mam ;p). Dit kon ik met mn zere keel goed gebruiken. Ook de rice noodles met beef van judith en de instant fried noodles met beef van steph zagen er super lekker uit! En bleken gelukkig ook zo te smaken. De vrouwlijke ober heeft ons wat uitspraken geleerd en wat van een thee (?) laten proeven. We hebben ons daar uitstekend vermaakt en heerlijk gegeten en gedronken, voor nog geen 249.000 dong (8, 5 €). steph en ik zijn nog even over de markt gelopen terwijl judith ging chillen in t hotel. Daar moeten we morgen nog maareens heen. Het is hier nu 11 uur dus hoogste tijd omcsnel te slapen. Morgen ochtend vroeg staat het mausoleum op de agenda! Tam biêt Ha Lan